حسین سبحانی‌‌نیا، عضو هیأت رئیسه مجلس، دیروز ظهر اعلام کرد که لایحه کاهش کار زنان شاغل از دولت به مجلس رسیده است. این لایحه که پارسال (تیر 91) در کمیسیون فرعی امور اجتماعی دولت تصویب شده بود، خواهان کاهش ساعت کار زنان سرپرست خانوار، دارای فرزند زیر 7سال، همسر یا فرزند معلول و مبتلا به بیماری‌های خاص یا صعب‌العلاج است و مطالبه می‌کند که حسب تقاضای کارکنان مشمول این قانون از 44ساعت به 36ساعت با حفظ حقوق و مزایا تقلیل یابد.
بیش از یک‌ماه پیش (11اردیبهشت) رئیس مرکز امور زنان و خانواده اعلام کرد که با تصویب هیأت دولت، ساعت کار زنان سرپرست خانوار که فرزند زیر ۶ سال دارند، از ۴۴ ساعت در هفته به ۳۶ ساعت کاهش یافت. براساس این لایحه، زنان شاغل دارای بیش از 3فرزند به ازای هر فرزند بیشتر، یک‌سال به سنوات اشتغالشان به‌عنوان ارفاق افزوده می‌شود.
مریم مجتهدزاده توضیح داده بود که یکی از مصوبات در این باره، مربوط به شورای‌عالی انقلاب فرهنگی بود که پس از بررسی بیشتر و تدوین پیشنهادهایی در قالب لایحه به سازمان مدیریت خدمات کشوری ارائه می‌شود. یکی دیگر از طرح‌های مشوق فرزندآوری این است که زنان شاغل دارای بیش از 10سال سابقه اشتغال، به تعداد سنوات کاری خود در هر سنی بتوانند بازنشسته شوند.
نمایندگان تصمیم می‌گیرند
لایحه کاهش ساعت کار زنان شاغل که از سوی دولت به مجلس فرستاده شده، در نوبت طرح در صحن علنی قرار می‌گیرد تا نوبت بررسی‌اش برسد و نمایندگان مجلس با بررسی آن نسبت به تصویب، اصلاح یا رد آن نظر دهند. نویسندگان لایحه نیز برای دفاع از مواضع‌شان و شرایط خاصی که سبب نوشتن چنین لایحه‌ای شده باید به نمایندگان مجلس توضیح دهند.
واکنش بازار کار
از آنجا که بازار کار به این نوع تصمیم‌های دولت واکنش نشان می‌دهد بعید نیست که تصویب و اجرای این دسته قوانین برای زنان شاغل یا زنان در انتظار ورود به بازار کار ضرر هم داشته باشد.دکتر زهرا کریمی، استاد دانشگاه و تحلیلگر بازارکار در این‌باره گفت: در این شرایط سختی که تعداد زنان بیکار ما بسیار زیاد است و حاضرند برای دستیابی به شغل هر جور انعطافی نشان بدهند وضع این دسته قوانین که به نوعی ترویج انعطاف‌ناپذیری در بازار کار است مسلما به نفع زنان نیست. اگر چه ممکن است کسانی که در حال حاضر شاغل هستند از مزایای اینچنین قانون‌هایی سود ببرند ولی در کل من اصلا فکر نمی‌کنم که این قوانین به نفع زنان باشد، به‌دلیل اینکه هر چه شرایط را سخت‌تر بگیرید، گرایش به سمت استخدام زنان بدتر و کمتر می‌شود.
او با اشاره به بیکاری زنان توضیح داد: در حال حاضر هم وقتی می‌بینیم که نرخ بیکاری زنان دوبرابر مردان است یعنی بازار کار شرایط مناسبی برای زنان ندارد و انواع و اقسام کارها مردانه به‌حساب می‌آید، حتی کارهایی که در کشورهای دیگر زنان انجام می‌دهند در کشور ما به زنان سپرده نمی‌شود و همین نکته نیز در بیکاری زنان نقش دارد، بهتر است واقع‌بینانه‌تر به بازار کار نگاه کنیم.
عدم‌تمایل کارفرماها به سپردن کار به زنان وقتی بیشتر می‌شود که زن متاهل و بچه‌دار می‌شود. بخش خصوصی در حال حاضر هم به استخدام زنان برای کارهای جدی گرایش نشان نمی‌دهد و معمولا زنان در پست‌های مدیریتی یا کارهایی که آموزش‌های بلندمدت باید ببینند و جایگاه جدی در کار دارند استخدام نمی‌شود. زنان غالبا برای کارهای پاره‌وقت و ناایمن با دستمزدهای پایین شانس محدودی دارند، در این شرایط همچنین قوانین سختی در این شرایط چه معنی‌ای می‌دهد و چه نفعی برای زنان دارد؟
کریمی با اشاره به اینکه سهم زنان از بازار کار بسیار اندک است، گفت: در حال حاضر کمتر از 15درصد از نیروی کار شاغل در کشور ما زنان هستند. عمدتا نیروی کار شاغل در بخش عمومی ممکن است که خواهان استفاده از چنین قانون‌هایی باشد که این نیروها هم روزبه‌روز از سهمشان در بازار کار کم و کمتر می‌شود. من بر این مسئله خوش‌بین نیستم؛ به‌خصوص اگر کاهش ساعت کاری زنان به شکل قانون باشد و پیروی از آن اجباری باشد، پس ممکن است که کارفرماها به این اندیشه بیفتند که اصلا از استخدام نیروی کار زن صرف‌نظر کنند.
